۰۴ تیر، ۱۳۹۰

پارلمان؛ خانه ملت یا صحنه نبرد و سهم ما در این میان؟

محکمه خاص حکمش را صادر کرد و مردم افغانستان را یک بار دیگر دچار حیرت و پریشانی نمود؛ پریشانی که ناشی از شاخ دادن گاوهای چموش و له شدن ضعیفان این مرز و بوم است.
در این آشفته بازار بیشترین آسیب را مردم هزاره متحمل خواهند شد زیرا:
اولاً هزاره ها فاقد رهبری منسجم و مردمی است
دوماً سیاست مداران کهنه کارش اراده کافی ندارند و سیاست مداران نسل دوم آن فاقد پشتوانه لازم مردمی  و دریایت کافی می باشند
سوماً هزاره ها به علت محرومیت های تاریخی و سیاسی که در سده های اخیر متحل شده اند، اولاً فاقد شبکه بندی حمایتی در سطح کشور، منطقه و جهان است که این امر باعث می گردد تا در صحنه  بازی های سیاسی درون و برون نظام سیاسی این کشور و آنچه در این کشور و برای این کشور نقش می گیرند و یا در حال نقش گرفتن اند کورکورانه و بدون آگاهی و دانش وارد شوند.
این ورود در قضایا که در حقیقت حضوری است نمادین و سمبولیک باعث شده است که از یک طرف مردم ما خود را در نظام ببینند و از سوی دیگر عملاً هیچگونه تأثیر و سهمی عملیاتی در تحولات نداشته باشیم.
پارلمان که می باید خانه ملت باشد امروز تبدیل شده است به صحنه نبرد و انتقام گیری جناح های مختلف که هرکدام با توجه به منافع خود و گروهای داخلی و منطقه ای و بین المللی خود آگاهانه و هدفمندانه خویشتن را آرایش می نمایند ولی آنچه گنگ و مبهم است مردم ماست که در این غایله هم باید قربانی بدهند و هم ندانند که به کدام سو روان اند و یا باید بروند؟

هیچ نظری موجود نیست: