عجله کار شیطان است

با رد دو نامزد وزیر از قوم هزاره، یک بار دیگر جنجال های سیاسی و به طبع آن بهره برداری های سیاسی و انتخاباتی از آن شروع شده اند.
در این مورد هرکس دیدگاه و نظری می تواند داشته باشد.( البته اگر امپریالیزم خبری و رسانه ای اجازه و امان فکر کردن به مردم و توده ها را بدهند)
بهرحال به باور من رد شدن این دو نفر می تواند علل و عوامل بسیاری داشته باشند، ولی علت و عاملی را که فعلاً وکلای مردم هزاره و رهبران سیاسی این قوم به عنوان یک اصل این است و جز این نیست می دانند و به خورد مردم افغانستان و هزاره ها می دهند، عاری از واقعیت و صحت می باشد.
این ها مدعی اند که پارلمان به تأسی از سیاست های قوم گرایانه آقای کرزی چنین نموده اند، حال آنکه اولاً آقای کرزی وظیفه معرفی نامزاد وزیران را دارند که این کار را نموده است، دوماً آقای محقق و ... به عنوان تصمیم گیرندگان و سکان داران قوم هزاره در تمام دوره کمپاین انتخابات ریاست جمهوری به مردم اطمینان دادند که دیگر شما نگران نباشید،رای از شما و کار از ما.
بناءً چه شده که شما مدعیان ناخدایان مطلق کشتی نجات این قوم، امروز این چنین به تضرع و ندامت معترف گشته و اعلان بازگشت می نمائید.
از همه مهمتر اگر عقلائی بی اندیشیم چه نیاز است که این همه چهره تکراری مانند آقای دانش داشته باشیم؟ مگر ایشان وزیر بودن را به نمایندگی از این قوم تیکه گرفته است؟
داکتر داوود علی نجفی، که کارکردهای گذشته ایشان در انتخابات ریاست جمهوری بر کسی پوشیده نیست، کدام وجدان و یا کدام وکیل، فرقی نمی کند که از کجا و از کدام قوم باشند، حاضر است که به ایشان رای اعتماد به عنوان یک وزیر بدهد؟!
بهر حال من به این باورم که دموکراسی نوپای افغانستان نیازمند یک سلسله فراز و نشیب هائی اند تا پخته و قدرتمند گردد.
پس هیچ نیازی نیست که عجله کرد.
عجله در این کار به سود دجلان و دلالان سیاست و قدرت است و دیگر هیچ.