تطبیق قانون

مدت یک ماه از اقامتم در دهلی نو، پایتخت کشور هندوستان، می گذرد و در این مدت بیشتر مصروف رسیدگی به درس ها بودم و از جانب دیگر جائی را هم بلد نبودم که بروم و چکر بزنم مگر این که از طرف انیستیتیوت مارا کدام جائی به گردش علمی و دیدن از اماکن تاریخی پایتخت می بردند.
بهرحال دیروز از منطقه ای محل اقامتم که در 40 کیلومتری شمال دهلی قرار دارد عازم دلی شدم.
برای اولین بار مترو سواری را تجربه کردم و برخی از قسمت های شهر را دیدم و پس از دو سه ساعت داخل یک مارکت و فروشگاه گشتن و نخریدن با دست خالی همراه با سایر دوستان و رفقایم، حوالی ساعت سه و نیم عصر برگشتیم ولی در حین برگشتن من سوار بر بس شدم ودیگران باقی ماند.
سوار بر بس هستم که دو نفر بالا شد و از مردم تکیت می خواست تا اینکه به من رسید و تکیت خواست که من بی خبر از همه جا و بی خبر از تکیت جواب دادم که ندارم
مامورین پس از چانه زدن های من با زبان اشاره به من فهماند که قانون قانون است و من مجبورم 100 روپیه جرمانه بدهم و راه دومی هم وجود ندارد.
من 100 روپیه جریمه شدم ولی با خود گفتم:
1 - قانون باید تطبیق شود ، ای کاش در کشورم نیز چنین باشد
2 - در چنین وضعیتی نه درایور، نه نگران محترم ، نه مردم ، و نه هیچ کس دیگر احساس کدام پریشانی و اضطراب نخواهند داشت زیرا همه می دانند که چه باید بکنند تا جریمه نشوند.
در غیر این صورت، دست نگران به یخن مسافر که لحظه به لحظه صدا کند که "نو بالاشده گی کرایه شان را بتن" و درایور پریشان این است که نگرانش دزدی نکند و یک مقدار پول را در جیب خود نزند و الخ....