غرس بیش از دوهزار اصله نهال در بندامیر

به تعقیب پلان حکومت محلی بامیان مبنی بر غرس یک میلیون نهال در بامیان در سال1390، امروز چهارشنبه آخرین روز ماه حمل بیش از دو هزار اصله نهار در بندامیر، اولین پارک ملی افغانستان، با حضور والی بامیان داکتر حبیبه سرابی و چند تن از روسا و مسئولین ادارات دولتی و غیر دولتی غرس گردیدند.
این کمپاین نهال شانی که به هدف سرسبز ساختن بامیان راه اندازی شده است، قبلاً در نقاط مختلف بامیان توسط مردم و نهادهای دولتی اجرا شده اند.
با توجه به پلان سرسبزی بامیان که اهداف محیط زیست سالم و پاک را نیز تأمین و تحقق می بخشد، کاری است قابل قدر، و مطئمیناً چهره بامیان را در پنج سال آینده زیبا و با نشاط می سازد.
به نظر این قلم حبیبه سرابی والی بامیان با این کار خویش ثابت می نمایند که ایشان دور از هرگونه حب و بغضی قهرمان محیط زیست می باشند. عنوانی که زیبنده این بانوی فعال می باشد.
حبیبه سرابی علاوه بر سعی و تلاشی که در راستای اهداف بلند محیط زیستی دارد با گرایش به گزینش و حمایت از حضور جوانان در عرصه های مختلف حکومتی نیز توانسته در مدت دو سه سال اخیر بخش اعظم از ادارات را با نیروی قدرتمند و پر انرژی جوانان تحصیل کرده جهت عرضه بهتر خدمات حکومتی عیار سازند، کاری که جا دارد که از طرف جوانان و جوان دوستان مورد تقدیر و امتنان قرار گیرند

اندر باب مشاور و کارشناس

به نقل از نامه وارده مندرج در شماره 1119 روز چهارشنبه 10 حمل روزنامه هشت صبح<<بحث مشاور و مشاورین و معاشات دالری شان از دیر زمانی است که در محافل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نهادهای داخلی مطرح بحث بوده و به یک موضوع حاد سیاسی و اجتماعی مبدل گشته است>>
در این نوشته از غزنی نمونه آورده است، اما آنچه واقعیت دارد این است که در این ایام و لیالی کسی که مهارت های کاری و تحصیلات عالی نداشته باشند و با کمی واسطه و بندبازی می توانند خیلی راحت مشاور و یا کارشناس شوند.
با توجه به مشاهدات و تجاربی که از این جماعت دیده ایم،کار مشاورین و کارشناسان بسیار سهل و آسان است.
که عمده ترین و بیشترین کارهایی که انجام می دهند به دو بخش تقسیم می شوند:
بخش اول کارهای شاقه که شامل: بدرقه مقامات، پس و پیش ماشین و موترش دویدن، عکاسی و بعضاً فلم گرفتن و...
بخش دوم کارهای نیمه ثقیل که شامل ایمیلینگ، چتینگ، بلاگینگ و غیره
اما پرظرفیت ترین اشخاص و با توانایی های خوب کاری و انرژی در بست های چهار و پنج و شش مجبور است با معاش ناچیز و بدون امیدداشت به اینکه کسی در جستجوی زمینه های رشد شان باشند.
وقتی مشاور و کارشناس که اصولاً می باید از لحاظ ظرفیت بالاتر از مقام مسئول باشند تا ایشان را در اجرای بهتر امور کاری اش یاری رساند ولی در عمل چنین نباشند از این روند چه توقع می توان داشت.
اگر در یک اداره هفت کارشناس و مشاور باشند، معاش یک ماهه شان می شود ده هزار و پنچصد دالر آمریکایی و معاش یک ساله شان می شود یک لگ و بیست و شش هزار دالر آمریکایی.
پولی که با آن می توان خیلی تغییرات در روند سازندگی یک شهر رونما کرد.