بامیان امن، با راه های نامطمئین

در امنیت بامیان کسی شک ندارد و هرکسی می تواند در بامیان با خاطر آسوده در سفر و حضر باشد ولی متأسفانه دو سه سالی بود که راه میدان وردک-بامیان هراز چند گاهی ناامن می شد و مسافرین کمتر جرأت می کردند که از این مسیر رفت و آمد نمایند.
اما متأسف تر از آن اینکه چند وقتی می شود که راه کابل بامیان از مسیر دره غوربند نیز با وقوع حملات و زدنگ هائی نا امن شده است و این خطری است که بامیان رو به انکشاف و امن را به انزوا بکشانند و مردم صلح دوست و امنیت پرور بامیان با مشکلات دیگر روبرو شوند.
البته این نگرانی است که مردم بامیان دارد و والی بامیان نیز در مراسم افتتاحیه جشنواره راه ابریشم به آن اشاره داشت و از این بابت اظهار نگرانی نمود و از مجامع جهانی و ملل متحد و دولت مرکزی خواست که اجازه ندهند با ناامن شدن این راه ها مردم بامیان بار دیگر به انزوا کشانده شوند.

چرا تغییر نام؟

این وبلاگ که قبلاً با نام و عنوان ترغای، زادگاهم در ولسوالی پنجاب، بود از این پس با نام و عنوان صبح بامیان تغییر داده شد.
می پرسید چرا؟
عرض می کنم به چند دلیل:
اول: با توجه به نام و عنوان ترغای نمی شد که مطالب و موضوعات کلان تر و بزرگ تری را طرح و عرضه نمود.
دوم:بنا به گفته بعضی از دوستان و رفقایم این نام نشان دهنده شخصیت و دید محدود و کوچکی است که از من نشان می دهد.
سوم: که از همه مهمتر است عنوان صبح بامیان یعنی آغاز و شروعی با روشنی و نور، و بامیان هم که مشخص است یعنی فرهنگ و میراثهای فرهنگی جهان بشریت.
بنا بر این صبح بامیان مساوی است با روندی رو به رشدی که امروز بامیان آن را در عرصه های مختلف تجربه می نماید و یا چالش هائی که این بخش مهم و تاریخی افغانستان و جهان با آن می توانند روبروی باشند

لیسه دخترانه شهیدان به بهره برداری رسید

دیروز دوشنبه لیسه دخترانه شهیدان با حضور سفیر کبیر جاپان و نماینده مقام ولایت و رئیس معارف بامیان به بهره برداری سپرده شد این لیسه که کار آن در ظرف نه ماه به اتمام رسیده است با کمک های دولت و مردم جاپان تمویل گردیده و مبلغ نود و پنج هزار دالر آمریکائی هزینه شده است و دارای هشت اتاق درسی و چهار اتاق اداری می باشند و می توانند بخشی از مشکلات شاگردان معارف را کاهش دهند.

و این هم چند عکس از مراسم افتتاح لیسه دخترانه شهیدان

آشنائی کار با رسانه ها

امروز سمینار سه روزه ای تحت عنوان "آشنائی کار با رسانه ها" با همکاری آیساف و موسسه محترم وایس در بامیان برگزار گردید।
در این سمینار که در نوع خود بی نظیر است مباحث مختلفی در چگونگی کار و ایجاد روابط با رسانه ها به میان خواهند آمد و مسئولین محترم حکومتی و نمایندگان مردم در شورای ولایتی می آموزند که در ایجاد و برقراری رابطه با ارباب رسانه چگونه عمل نمایند।
این سمینار از معدود سمینارهائی است که در بامیان با استقبال گرم و گسترده مدعوین مواجه می شوند.

برندگان انتخابات پارلمانی در بامیان؟

آغاز مبارزات انتخاباتی، مطابق جدول زمان بندی شده از سوی کمیسیون مستقل انتخابات، سر از دوم سرطان مجاز است، ولی در بامیان و شاید خیلی از شهر های دیگر امروز که شانزدهم سرطان است و چهارده روز از شروع مبارزات می گذرند، هنوز کدام رنگ و جنگی از مبارزه و کمپاین به صورت جدی دیده نمی شوند.
فقط چند عکس و پوستری از دو سه کاندید به چشم می خورند و دیگر هیچ.
آب و هوای انتخاباتی بگونه ای است که فضای مبارزه در آن رنگی ندارد ولی قضاوت های مردم ، مبنی بر اینکه کی پیروز است و کی ها رای خراب کننده و سیاهی لشکر، شروع شده است.
شخصاً نمی دانم که از جمع چهل و سه نفر کاندید کدام چهار نفر چهار چوکی پارلمان که سهمیه بامیان را تشکیل می دهند را به مدت پنج سال صاحب خواهند شد؟
ولی شما بگوئید که از این جمع کی ها برنده خواهند شد؟
البته این یک طرح است برای این که در آخر می خواهیم بدانیم نظریات مردم (کسانی که با انترنیت سر و کار دارند و جستجوگر خبر از طریق وبلاگ هایند) به چه میزان به واقعیت قرین می باشند.
نتیجه در روزهائی که نتایج رسمی اعلان می شود دانسته خواهند شد و تا آن روز همه صبر می کنیم و به کسی هم توهین و تحقیر نمی کنیم.
زنده و سلامت باشیم.

عجله کار شیطان است

با رد دو نامزد وزیر از قوم هزاره، یک بار دیگر جنجال های سیاسی و به طبع آن بهره برداری های سیاسی و انتخاباتی از آن شروع شده اند.
در این مورد هرکس دیدگاه و نظری می تواند داشته باشد.( البته اگر امپریالیزم خبری و رسانه ای اجازه و امان فکر کردن به مردم و توده ها را بدهند)
بهرحال به باور من رد شدن این دو نفر می تواند علل و عوامل بسیاری داشته باشند، ولی علت و عاملی را که فعلاً وکلای مردم هزاره و رهبران سیاسی این قوم به عنوان یک اصل این است و جز این نیست می دانند و به خورد مردم افغانستان و هزاره ها می دهند، عاری از واقعیت و صحت می باشد.
این ها مدعی اند که پارلمان به تأسی از سیاست های قوم گرایانه آقای کرزی چنین نموده اند، حال آنکه اولاً آقای کرزی وظیفه معرفی نامزاد وزیران را دارند که این کار را نموده است، دوماً آقای محقق و ... به عنوان تصمیم گیرندگان و سکان داران قوم هزاره در تمام دوره کمپاین انتخابات ریاست جمهوری به مردم اطمینان دادند که دیگر شما نگران نباشید،رای از شما و کار از ما.
بناءً چه شده که شما مدعیان ناخدایان مطلق کشتی نجات این قوم، امروز این چنین به تضرع و ندامت معترف گشته و اعلان بازگشت می نمائید.
از همه مهمتر اگر عقلائی بی اندیشیم چه نیاز است که این همه چهره تکراری مانند آقای دانش داشته باشیم؟ مگر ایشان وزیر بودن را به نمایندگی از این قوم تیکه گرفته است؟
داکتر داوود علی نجفی، که کارکردهای گذشته ایشان در انتخابات ریاست جمهوری بر کسی پوشیده نیست، کدام وجدان و یا کدام وکیل، فرقی نمی کند که از کجا و از کدام قوم باشند، حاضر است که به ایشان رای اعتماد به عنوان یک وزیر بدهد؟!
بهر حال من به این باورم که دموکراسی نوپای افغانستان نیازمند یک سلسله فراز و نشیب هائی اند تا پخته و قدرتمند گردد.
پس هیچ نیازی نیست که عجله کرد.
عجله در این کار به سود دجلان و دلالان سیاست و قدرت است و دیگر هیچ.